Η Εκκλησία δεν εξαντλείται στα φυσικά της όρια, παρά μέσα από τον συμβολισμό επιδιώκει να φέρει σε ζωντανή σχέση τον εκκλησιαζόμενο με την ιερή μεταφυσική, με ό,τι δηλαδή αντιδιαστέλει το καθημερινό και το ψευδές.
Ποια η σημασία της Αγίας Τράπεζας; Τι δηλώνουν τα άμφια των ιερέων; Τι φανερώνει η Θεία Λειτουργία; Γιατί δίνεται το Αντίδωρο; Τι πραγματικά διδάσκει η προσευχή του ''Πάτερ Ημών'';

Σ' αυτά και πολλά ακόμη βασικά ερωτήματα απαντά με αυτό το βιβλίο (που για πρώτη φορά αποδίδεται στα νεοελληνικά) ο λόγιος κληρικός του 15ου αιώνα, και αρχιεπίσκοπος Θεσσαλονίκης, Συμεών, αποδεικνύοντας έτσι πως έργο της Εκκλησίας είναι η κλήση -κάλεσμα δηλαδή- στο μέγιστο μυστήριο της Χριστιανοσύνης που είναι η Θεία Κοινωνία, η επίτευξη σχέσης με το θείο. Ως έτσι, η Εκκλησία δεν αναδεικνύεται ως οικοδομή συνάθροισης αλλά δομή γεφύρωσης του πεπερασμένου με το αιώνιο σε μια καινή κατάσταση οικειότητας. Γι' αυτό και ονομάστηκε ''ναός'' που σημαίνει ''οίκος του Θεού'', ο τόπος παρουσίας του υψηλού και του αληθινού μέσα στο κτιστό και το ανθρώπινο.