Ο ευτοπικός χάρτης της Ελλάδας είναι μια πολιτική θέση. Είναι μια προσπάθεια εφαρμογής της αρχαίας ελληνικής δημοκρατικής πολεοδομικής σκέψης. Είναι ο μόνος τρόπος να μειωθούν ουσιωδώς οι κοινωνικές ανισότητες, να αξιοποιηθεί καλύτερα το ανθρώπινο δυναμικό και η ζωή στην Ελλάδα να γίνει αυταρκέστερη και ευεπίφορη, ζηλευτή. Πρόκειται για την εφαρμογή της αρχής του πολυκεντρισμού. Όλος ο ελλαδικός πληθυσμός έχει κατανεμηθεί σε 415 ισοπληθείς πόλεις των 40.000 κατοίκων, αριθμός που έχει προταθεί από τον Ιππόδαμο τον Μιλήσιο. Οι πόλεις έχουν περιορισμένη έκταση. Η αύξηση του πληθυσμού δεν συνεπάγεται επέκταση της πόλης, συνεπάγεται ή μετοίκιση σε άλλη πόλη ή ίδρυση νέας πόλης.

Η πολεοδομική φιλοσοφία της πόλης βασίζεται στην αρχαία ελληνική σκέψη. Η πόλη έχει κατά κανόνα τετράγωνο σχήμα πλευράς τριών χιλιομέτρων. Χωροθετείται γύρω από το κέντρο, το οποίο είναι αντίγραφο του μεγάλου επιδαύριου θεάτρου, όπου συνεδριάζει η εκκλησία του δήμου. Αυτό το κέντρο περιβάλλεται από τετράγωνο χώρο πλευράς επτακοσίων μέτρων, όπου βρίσκεται όλη η εμπορική λειτουργία της πόλης. Τόσο το κέντρο όσο και ολόκληρη η πόλη περιβάλλονται από ζώνη περιφερειακού δάσους. Οι μετακινήσεις μέσα στην πόλη γίνονται με τροχοφόρα ποδήλατα ή με άλλα μη μηχανικά παρεμφερή οχήματα.