Μυτιλήνη γύρω στα 1942.Η Ρηνούλα όταν έμεινε μόνη της αναγκάστηκε να βάλει τον Στρατή της στο ορφανοτροφείο για να έχει τροφή το παιδί της να μην πεθάνει από την πείνα.
Ο Στρατής προσπαθούσε να επιβιώσει μετά όλα αυτά που γίναν στην ζωή του που τον σημάδεψαν και του άνοιξαν πληγές αγιάτρευτες όταν έμεινε μόνος του.
Ακόμα και ο έρωτας που τόσο πολύ τον σημάδεψε ήρθε σαν τυφώνας στην ζωή του και τον ισοπέδωσε τον άφησε μισό.
Το στήριγμά του η εγγονή του Μαρία, εκείνη τον κρατούσε ζωντανό και ζούσε μόνο για να την καμαρώσει όταν θα έφτανε η ώρα να κάνει το όνειρό της πραγματικότητα, με την δική του βοήθεια αφήνοντας στην άκρη τις πληγές του θέλησε να γίνει το σκαλί της για να ανέβει. Αυτή θα ήταν η ανταμοιβή του για όλα αυτά που τον διαλύσανε.