Η ωρίμανση σκέψης κάθε ανθρώπου δημιουργεί την ανάγκη έκφρασης με οποιονδήποτε τρόπο ως εσωτερική βιωματική εκτόνωση και ως διαμοιρασμό.

Συγκεκριμένα ο ποιητής καλείται, όχι μόνο απλώς να περιγράψει αυτά που βλέπει και νιώθει, αλλά να προσεγγίσει, ως φιλόσοφος, αντικειμενικά, τις αιώνιες ιδέες, στις οποίες παραπέμπουν οι αντανακλάσεις των πραγμάτων κατά τον Πλάτωνα.

Τα περισσότερα ποιήματα της παρούσας προσπάθειας δεν έχουν μέτρο, αλλά έχουν ένα ρυθμό και μία φόρμα, αυθόρμητα, όπως καταγράφεται το συναίσθημα και αποτυπώνεται με τη χρήση της μηχανικής δακτυλογράφησης.