ΟΙ ΑΡΧΑΙΟΙ ΑΘΛΟΙ ΩΣ ΜΥΘΟΙ ΚΑΙ ΤΟ ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΠΑΡΑΜΥΘΙ ΩΣ ΑΘΛΟΣ

Ο Ηρακλής ξανάρχεται και η έμμετρη σάτιρα ξαναγράφεται!
Ο μυθικός ήρωας. στην πιο σπαρταριστή εκδοχή του, σώζει το Ευρώ από την πολυκέφαλη Λερναία Ύδρα του Κεφαλαίου και δεν σταματά να μας εκπλήσσει ευχάριστα με τους άθλους του προσαρμοσμένους στην άθλια εποχή μας!
Κυκλοφορεί ανάμεσά μας, οδηγεί μηχανές, μπαίνει στο διαδίκτυο, συχνάζει σε καφέ, πίνει τα ποτηράκια του, πάει διακοπές, απατά τη γυναίκα του και υποκύπτει εύκολα στους διάφορους πειρασμούς, παρά την παλιά δέσμευσή του να ακολουθήσει τον δρόμο της Αρετής.
Ωστόσο, δεν εγκαταλείπει καμιά από τις γνώριμες συνήθειες και προπάντων το ρόπαλό του. Με αυτό το εμβληματικό όπλο καλείται να ξανάρθει για ένα δεύτερο γύρο κατορθωμάτων. Μόνο που αυτή τη φορά οι εντολές δεν προέρχονται από την Τίρυνθα και τον Ευρυσθέα, αλλά από τις Βρυξέλλες και τους Εταίρους.
Τα δε θηρία δεν είναι φανταστικά, αλλά αληθινά και πολύ πιο επικίνδυνα... Μνημόνια που βρυχώνται, όπως ο Κέρβερος του ’δη. Λουκέτα που θυμίζουν δόντια του λιονταριού της Νεμέας. Ανεργία που τρέχει, όπως το ελάφι της Κερύνειας. Μέτρα, που ραμφίζουν σαν τις Στυμφαλίδες Όρνιθες, λες και απευθύνονται σε κουτορνίθια. Σκάνδαλα που συναγωνίζονται σε οσμή τους κόπρους του Αυγεία. Κοπρίτες που δεν διαφέρουν σε τίποτα από τον Ερυμάνθειο Κάπρο.
Ο Ηρακλής είναι η τελευταία ελπίδα του κοσμάκη. Αν δεν τα "βγάλει πέρα" αυτός ο ημίθεος, πώς να κάνει τόσα κατορθώματα ένας μισθοσυντήρητος, μικρομεσαίος, εργάτης, συνταξιούχος;
"Τι θέλει να πει... ο ποιητής", επικαλούμενος τον μέγιστο των αρχαίων ηρώων και αιώνιο σύμβολο λυτρωτή των ανθρώπων; Αυτά, φυσικά, που θα ήθελε να πει ο καθένας, έξω από τα δόντια, άλλοτε με καυστικό χιούμορ, άλλοτε με σαρκαστική ειρωνία, άλλοτε με πικρό παράπονο κι άλλοτε με οργή για το τέλος των ψευδαισθήσεων.
Αν η σάτιρα, στις καλές της στιγμές, λειτουργεί ως αδυσώπητο ρόπαλο ή ως φαρμακερό βέλος, ένα είναι το βέβαιο• κάποιοι θα πονέσουν και πολλοί θα γελάσουν με την επικαιροποίηση των ηράκλειων άθλων.