Η μελέτη της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής στον αραβικό και μουσουλμανικό κόσμο μεταξύ 1974 και 1981, πραγματεύεται τις διμερείς σχέσεις της Ελλάδας με τα κράτη της Μέσης Ανατολής και της Βόρειας Αφρικής. Οι κυβερνήσεις της περιόδου 1974-1981 στόχευαν σε δύο πράγματα τόσο στη γεωπολιτική ενίσχυση της χώρας, ιδίως έναντι της Τουρκίας, όσο και στην ανάπτυξη και ενίσχυση της οικονομίας.

Η ερευνητική εργασία αποτελείται από δύο μέρη. Το πρώτο αρχίζει από την πτώση της δικτατορίας τον Ιούλιο του 1974 και εκτείνεται στην περίοδο της πρώτης μεταπολιτευτικής κυβέρνησης του Καραμανλή. Το δεύτερο αφορά τη διακυβέρνηση της χώρας από τους Καραμανλή και Ράλλη για την περίοδο από το 1977 ως το 1981. Στα υπό μελέτη κράτη περιλαμβάνονται τα αραβικά αλλά και μουσουλμανικές χώρες, όπως το Ιράν και το Πακιστάν.

Η γνώση της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής στον αραβικό και μουσουλμανικό κόσμο την περίοδο 1974-1981 αποτελεί εφόδιο που μπορεί να διευκολύνει την κατανόηση και προώθηση των ελληνικών συμφερόντων στο σημερινό ρευστό - και συνάμα εκρηκτικό τοπίο στη Μέση Ανατολή και τη Βόρεια Αφρική. Τη δεκαετία του '70 η Ελλάδα προσπάθησε να εκμεταλλευτεί τις ιστορικά καλές σχέσεις της με τον αραβικό κόσμο. Τις θερμές σχέσεις που ανέπτυξε την επταετία 1974-1981 θα μπορούσε να εκμεταλλευτεί και σήμερα για να προστατέψει και να προωθήσει περαιτέρω τα συμφέροντά της.