...Ο Γιάγκος το Σάββατο το απόγευμα, συνόδευε το Φροσάκι μέχρι το σπίτι του χονδρέμπορα, γιατί μαγκουφιάρης, ανύπανδρος, όπως ήταν, έμενε μόνος του. ’ντε, Φροσάκι μου, καταλαβαίνω την θυσία που κάνεις για μένα, ντρέπομαι που σε κοιτάζω. Θα σε περιμένω στου Καραβίτη". Το Φροσάκι έβγαλε βαθύ αναστεναγμό και "για σένα άνδρα μου, για σένα το κάνω, για την ευτυχία μας". Βέβαια το Φροσάκι παρά την μικρή σχετικά ηλικία του είχε ήδη μεγάλη εμπειρία με τους άνδρες, αλλά επί χρήμασι δεν το είχε κάνει ποτέ και τώρα που ήρθαν τα πράγματα έτσι, δεν της έπεσε και τόσο βαρύ. Για ένα τρίωρο ικανοποιούσε όλες τις απαιτήσεις του χονδρέμπορα, "μην χάσουμε και τον πελάτη", σκέφτηκε, και αυτός δεν φάνηκε αχάριστος "τα δύο χιλιάρικα τα έδωσα του Γιάγκου, αλλά επειδή ήσουνα πολύ καλή, να ... πάρε και ένα διακοσάρι ακόμη και μην λες του Γιάγκου ότι στο έδωσα, εγώ δεν θα πω τίποτα". "Τι λες; στον άνθρωπό μου δεν θα πω ότι πήρα διακόσες δραχμές ακόμη; τόσες ανάγκες έχει"...