Γυναίκες κυριαρχικές και μικρόψυχες, άνδρες παθητικοί, υποταγμένοι στη βούλησή τους. Ένας κόσμος κλειστός, αδιαπέραστος από τους τρίτους, ασφυκτικός για όσους είναι αναγκασμένοι να ζουν στους κόλπους του. Μέσα στην αποπνικτική ατμόσφαιρα της ιδιότυπης αυτής μητριαρχίας, ο ’γης προσπαθεί, με τα μέσα που διαθέτει, την ευφυία του, τη διεισδυτική του ματιά, το χιούμορ του, να λύσει τα δεσμά στα οποία τον έχει φυλακίσει η οικογένειά του. Όμως ο "κόμπος " που τον πνίγει σφίγγει ανυπόφορα, στερώντας του την αυτονομία του, κάνοντάς τον ανίκανο να αγαπήσει, ανίκανο, εν τέλει, να ζήσει.

Με γραφή λιτή, αφτιασίδωτη, συγκλονιστικά ειλικρινή, η συγγραφέας αφηγείται την ιστορία ενός τραύματος που χαίνει ορθάνοιχτο.