Διήγησις των συμβάντων στα χρόνια του Εμφυλίου Πολέμου και σε εκείνα που ακολούθησαν τον αναγκαστικό εκπατρισμό των πολιτικών προσφύγων στις Ανατολικές χώρες, είναι το βιβλίο αυτό του Νίκου Μότσιου.
Πρόκειται για μιαν αυθεντική μαρτυρία, στην οποία αποτυπώνονται μ' έναν λιτό, δωρικό τρόπο, τα συγκλονιστικά γεγονότα που συντάραξαν την Ελλάδα, από την έναρξη του Εμφυλίου το 1946, αλλά και όλα όσα ακολούθησαν μετά την ήττα του Δημοκρατικού Στρατού και την Οδύσσεια των μαχητών του στις χώρες της Ανατολικής Ευρώπης που εγκαταστάθηκαν, με μόνιμο πόθο και στόχο τον επαναπατρισμό τους.
Ο συγγραφέας διηγείται την προσωπική του ιστορία, αλλά και των συντρόφων του, με τον τρόπο που διακρίνει τους αληθινούς αγωνιστές.
Προσήλωση και σεβασμός στα γεγονότα, συνειδητή προσπάθεια και σεβασμός για την ακριβή καταγραφή τους, ξεχωριστή σεμνότητα που αγγίζει τα όρια της παραλείψεως για όσα ο ίδιος είχε πράξει.

Το βιβλίο αυτό του Νίκου Μότσιου είναι ένας φόρος τιμής στους χιλιάδες λαϊκούς αγωνιστές που στελέχωσαν το μεγαλειώδες κίνημα της Εθνικής Αντίστασης κατά της τριπλής φασιστικής κατοχής στην Ελλάδα και που έζησαν το δράμα της «Νικηφόρας Επανάστασης που χάθηκε», οδηγούμενοι κάτω από καθεστώς ωμής τρομοκρατίας στα βουνά και μετά την ήττα στην αναγκαστική εξορία.

Είναι η καταγραφή της ιστορίας αυτών που αν και νικήθηκαν στρατιωτικά, δεν υπέκυψαν, δεν απεμπόλησαν τις αξίες και τα ιδανικά τους και εξακολούθησαν να αγωνίζονται για μιαν Ελλάδα ανεξάρτητη, ελεύθερη και δημοκρατική.