Αν και η δημοκρατία εξ ορισμού εννοείται ως το πολίτευμα όπου ο λαός είναι πολιτικά κυρίαρχος, στις σύγχρονες δημοκρατίες κυριαρχούν οι αιρετές κομματικές ελίτ. Αυτή η μορφή διακυβέρνησης που έχει επικρατήσει δεν είναι μόνο θεωρητικά προβληματική, αλλά έχει αρχίσει να προκαλεί και τη δυσαρέσκεια μεγάλου αριθμού πολιτών. Η παρούσα μελέτη προτείνει ένα εναλλακτικό κανονιστικό μοντέλο δημοκρατικής διακυβέρνησης, τη δημοκρατία ως λαϊκή κυριαρχία, ξεκινώντας από τη θέση ότι οι πολίτες θα πρέπει να συμμετέχουν ενεργά και ουσιαστικά στη λήψη των πολιτικών αποφάσεων ως ισάξια και πλήρη μέλη μιας αυτοδιοικούμενης συλλογικότητας. Σε αυτό το πλαίσιο δίδεται ιδιαίτερη έμφαση στην περιγραφή των θεσμικών καινοτομιών και των συνταγματικών ρυθμίσεων που κρίνονται απαραίτητες για την εφαρμογή στο μέτρο του εφικτού αυτού του μοντέλου.