Ο άνθρωπος χωρίς επιθυμίες συνιστά μια νέα μορφή δουλείας, απόρροια της καπιταλιστικής εποχής μας. Πρόκειται για τον άνθρωπο ο οποίος είναι καταδικασμένος να βιώνει μια απόλαυση που συρρικνώνεται στην καταναγκαστική και αενάως ανικανοποίητη κατανάλωση. Όταν, όμως, λέμε επιθυμία, τι είδους βίωμα επικαλούμαστε; Ποιο είναι το νόημα αυτής της τόσο θεμελιακής λέξης για την ανθρώπινη πραγματικότητα;

Ο Massimo Recalcati διερευνά εδώ ένα θέμα-κλειδί της θεωρίας του Λακάν: την επιθυμία και τα αινίγματά της. Είναι σαν να βρισκόμαστε σε μια γκαλερί με πορτρέτα, στα οποία απεικονίζονται τα διάφορα πρόσωπα της ανθρώπινης επιθυμίας: η ζηλόφθονη επιθυμία, η επιθυμία του 'Αλλου, η επιθυμία του τίποτα, η επιθυμία και το άγχος, η σεξουαλική επιθυμία, η ερωτική επιθυμία, η επιθυμία θανάτου, η επιθυμία του αναλυτή.

Προκύπτει έτσι μια σύνθεση απλή αλλά και ελκυστική, η οποία μπορεί να θεωρηθεί η πιο αποτελεσματική και κατανοητή εισαγωγή στη σκέψη του Λακάν.