Στο Ημερολόγιο αυτό εμπλουτισμένο στο τέλος με προσωπικές φωτογραφίες και σχόλια, ένας νέος άνθρωπος καταγράφει από εσωτερική ανάγκη και με καθαρό βλέμμα σκέψεις πράξεις και αισθήματα του έτους 1952 και 1954. Η απόλυτη λιτότητα, η εχεμύθεια και ειλικρίνεια και ο αυθορμητισμός της ηλικίας έχουν σαν αποτέλεσμα να παίρνουν σάρκα και οστά όχι μόνο η οπτική μιας συγκεκριμένης μεταπολεμικής ματιάς, αλλά θραύσματα της γενιάς του «30», είδωλα του παρελθόντος μας, σκηνές του Ελληνικού σχολείου παράξενα οικείες, ο John Fowles και αμέτρητες ξεχασμένες πλευρές του εαυτού μας. Αυτό το τόλμημα ενδιαφέρον για κάθε ηλικία και παράδειγμα για κάθε νέο που όχι σαν ανάμνηση αργότερα αλλά σαν βίωμα, θα δώσει μια πραγματική μαρτυρία, χρήσιμη για το μέλλον εικόνα της εποχής του.