Στη γαλλική παράδοση του συνταγματικού δικαίου, η θέση του Michel Troper είναι ιδιαίτερη, καθώς συνδέει άρτια τη θεωρία του δικαίου και ειδικότερα τον νομικό ρεαλισμό, μια παραλλαγή και υπέρβαση του ορθόδοξου νομικού θετικισμού, με το συνταγματικό επιχείρημα, υπό τους όρους της κριτικής και δοκιμασίας των βασικών κατηγοριών του δημοσίου δικαίου, όπως της διάκρισης των εξουσιών, της κυριαρχίας, της ερμηνείας, της αντιπροσώπευσης ή, επιγραμματικά, του Κράτους Δικαίου και του συνταγματισμού στην κλασική μεταπολεμική εκδοχή τους.

Ο Troper επιχειρεί να απαλλάξει την ανάγνωση του Συντάγματος από την αφαιρετικότητα και τη μεταφυσική των ιδρυτικών μύθων της συνταγματικής θεωρίας και της φιλοσοφίας του δικαίου και να υποβάλει τις νομικές προτάσεις στον αυστηρό επιστημονικό στοχασμό και τη δυνατότητα της ακριβούς επαλήθευσής τους. Έτσι, το πολύπλευρο έργο του συνιστά μια άσκηση υποψίας για το πώς προκύπτει και εφαρμόζεται ο συνταγματικός κανόνας, η οποία εκβάλλει σε μια ανοικτή πρόσληψη της δημοκρατικής αρχής.