H διακεκριμένη ιστορικός Sheila Fitzpatrick καταπιάνεται με τις δομές εξουσίας στην ΕΣΣ υπό τον Στάλιν και ανατρέπει πολλές από τις κρατούσες απόψεις. Ο Ιωσήφ Στάλιν ήταν ο αδιαμφισβήτητος ηγέτης επί δεκαετίες, τόσο στο εσωτερικό της χώρας όσο και για τον δυτικό κόσμο, με αποτέλεσμα οι περισσότεροι ιστορικοί να αντιμετωπίζουν τους αξιωματούχους του ως πειθήνια όργανα με διακοσμητικό ρόλο. Όμως στην πραγματικότητα αυτοί οι αξιωματούχοι μοιράστηκαν σε έναν βαθμό την εξουσία και λειτούργησαν ως μία συλλογική ομάδα διακυβέρνησης από τα τέλη της δεκαετίας του'20 ως τον θάνατο του Στάλιν.

Μετά από εκτεταμένη, πρωτότυπη έρευνα, η συγγραφέας παρουσιάζει πρώτη φορά σε βάθος αυτό τον στενό κύκλο. Περιγράφει πώς αυτοί οι σύντροφοι συνεργάζονταν στενά με τον ηγέτη τους, τον οποίο φοβούνταν αλλά και θαύμαζαν: από τον Μπέρια, που η υπόλοιπη ομάδα φρόντισε να εκτελεστεί αμέσως μετά τον θάνατο του Στάλιν τον Μόλοτοφ, που παρέμεινε μέλος της ομάδας ακόμα και όταν συνέλαβαν και εξόρισαν τη σύζυγό του τον Ορτζονικίτζε, υπεύθυνο της βιομηχανίας τον Αντρέγεφ, που πήγαινε στις εκκαθαρίσεις ακούγοντας Μπετόβεν σε ένα φορητό γραμμόφωνο ως τον Χρουστσόφ, που διέλυσε τελικά την ομάδα το 1957.

Από τις Μεγάλες Εκκαθαρίσεις και τον B΄ Παγκόσμιο ως την παράνοια των ύστατων χρόνων του σταλινισμού, το βιβλίο παρουσιάζει μια ολότελα νέα εικόνα του Στάλιν μέσα στον περίγυρό του -μια εικόνα που αλλάζει την αντίληψή μας για τη διακυβέρνηση του σοβιετικού καθεστώτος.