Ο Αλέξανδρος Ίσαρης άρχισε τον Απρίλιο του 1981 να καταγράφει σ' ένα δεμένο τετράδιο των εκατό σελίδων τα γεγονότα της κάθε μέρας και της κάθε νύχτας. Σήμερα, ύστερα από τριάντα έξι χρόνια, το ημερολόγιό του αριθμεί δέκα οκτώ τόμους και αποτελείται από 1800 σελίδες. Όταν πριν από μερικούς μήνες αποφάσισε να εκδώσει ένα βιβλίο με τα όνειρά του, διαπίστωσε πως ήταν καταγεγραμμένα ογδόντα πέντε όνειρα, που έγιναν σαράντα επτά ύστερα από ένα πολύ αυστηρό ξεδιάλεγμα. Έτσι προέκυψε αυτό το βιβλίο που το ονόμασε "Ονειρολόγιο" για να θυμίζει το "Μαρτυρολόγιο" του Αντρέι Ταρκόφσκι.

Στο "Ονειρολόγιο" υπάρχουν σκοτεινά και φωτεινά όνειρα, συμβολικά, τρομαχτικά, συγκινητικά και ερωτικά. Πρωταγωνιστικό ρόλο σ' αυτά παίζει η μητέρα του καλλιτέχνη, που κάθε φορά εμφανίζεται με διαφορετικό πρόσωπο. Οι τόποι όπου διαδραματίζονται πολλά από τα όνειρα είναι η Μονεμβασιά, η Θεσσαλονίκη, η Φλώρινα, αλλά και μια ορεινή περιοχή που συνδυάζει στοιχεία αυτών των τριών πόλεων. Ο συγγραφέας διαπίστωσε ότι βλέπει πολλές φορές το ίδιο όνειρο και μάλιστα την ίδια ημερομηνία. Πολλές φορές εμφανίζονται σκηνές από την παιδική και την εφηβική του ηλικία, τότε που ζούσαν όλοι οι αγαπημένοι του άνθρωποι. Πολλά ζώα κυριαρχούν στις νυχτερινές περιπλανήσεις του Ίσαρη: φίδια, σαλαμάνδρες, τίγρεις, ελάφια, ελέφαντες και πολλά άλογα.

Στο τέλος του προλόγου του ο Ίσαρης αναρωτιέται ποια είναι η φύση και η σημασία των ονείρων, γιατί παρ' όλο που έχουν γραφτεί δεκάδες σχετικές μελέτες γύρω από αυτά, πιστεύει πως δεν μπορούμε να μιλήσουμε με απόλυτη βεβαιότητα για κάτι που είναι τόσο σκοτεινό και δυσεξήγητο.