Το βιβλίο της Ηλιοπούλου μιλά για τέρατα, παρόλο που δεν ανήκει στις ιστορίες τρόμου. Τα τέρατά της είναι πλάσματα που κατοικούν μέσα μας τιθασευμένα, αλλά, όταν η τάξη της καθημερινότητας διασαλεύεται, αναδύονται και σέρνουν τον χορό. Μιλά ακόμα για τη διαφορετικότητα στην όψη ή τη συμπεριφορά του ’λλου ανθρώπου που ταράζει και ωθεί στη διαδικασία τερατοποίησής του. Έτσι που η αναπόφευκτη εμμονή στην εχθρότητα μετατρέπει σε τέρας και τον εχθρό του «τέρατος».