Ο «Σλοβένος Ρεμπώ». Και όμως, δεν πρόκειται για διαφημιστικό υπερθεματισμό. H ποιητική διάνοια των Κοσοβέλ και Ρεμπώ -κυρίως στο Μεθυσμένο καράβι του δεύτερου- συλλαμβάνει μια γερασμένη, ετοιμοθάνατη Ευρώπη, η παρακμή της οποίας συνοδεύεται από τις φυσικές και κοινωνικές καταστροφές που προξενεί η καπιταλιστική προοπτική και η τεχνολογική ανάπτυξη ενός καινούργιου κόσμου.

Ιμπρεσιονισμός/εξπρεσιονισμός/κονστρουκτιβισμός: οι προφανέστεροι -διαδοχικά- προσανατολισμοί της ποίησης του Κοσοβέλ. Ωστόσο, οι ταξινομήσεις της κριτικής σε τάσεις και σχολές είναι πολύ αφηρημένες, πολύ σχηματικές, για να περιγράψουν ένα τόσο σύνθετο ποιητικό έργο.

Ο Κοσοβέλ υπερασπίζεται την κατάλυση κάθε μικροαστικού φορέα που λυμαίνεται την ουσία της τέχνης και του πολιτισμού. Εντούτοις, δεν απορρίπτει τον συναισθηματισμό, τον λυρικό συμβολισμό και την παράδοση εν γένει. Δεν εξυμνεί το παρόν δεν αποθεώνει την ταχύτητα, τη δύναμη, τη βία, τον πόλεμο και την ομορφιά της μηχανής.

Ο αναγνώστης βρίσκεται μπροστά σε ένα έργο όπου η αίσθηση του «χαμένου κέντρου» είναι κυρίαρχη? σε ένα έργο προφητικό στη σύλληψη και εκφορά της τραγωδίας «άνθρωπος», που υψώνει τον καθρέφτη της συλλογικότητας για να κατοπτριστεί εντός του το 'Ατομο.