'Αμα αγαπάς κάποιον, άσ' τον να φύγει. Αν ξαναγυρίσει, είναι δικός σου. 'Αμα δεν γυρίσει, ποτέ δεν ήτανε.

"Το "Καλιφόρνια Ντρίμιν" παρουσιάζει τις τραγελαφικές περιπέτειες δύο λαϊκών παιδιών που αποφασίζουν να μην πάνε στο στρατό και να καταφύγουν σ' ένα new age κοινόβιο στην Καλιφόρνια.

Το έργο είναι σαν ένα φλας, που τους πιάνει ακριβώς τη στιγμή που χαζεύουν μπροστά από μια μεγάλη σκοτεινή πόρτα. Είναι παιδιά κωμικά, αφασικά, χαμένα κάπου σε μια μετεφηβική ηλικία, απελπισμένα και δεν έχουν κανένα πρόβλημα να τα παραδεχτούν όλα αυτά, εκτός ίσως από το τελευταίο. Όταν το καταλάβουν κι αυτό, τότε διαβαίνουν το κατώφλι. Την άλλη μέρα, σαν εμφανίσουμε χη φωτογραφία, αυτά δε θα είναι εκεί. Βλέπουμε μόνο το σκοτάδι που τα κατάπιε. Κι ένα παράξενο, αμυδρό φως κάπου στο βάθος, μπορεί να ήταν κάποιο παιχνίδι του φακού, μπορεί να ήταν ένα πρώτο και τελευταίο λαμπύρισμα που άφησαν πίσω τους".