«Μελίνα, τι λόγια είναι αυτά; Δε θα σώσουμε εμείς τον κόσμο!»
«Κάνεις λάθος, μαμά. Εμείς θα τον σώσουμε. Και εμείς!»

«Ε λοιπόν ένας καινούριος δήμιος είναι εκεί έξω. Εκμεταλλεύεται τις νέες τεχνολογίες. Σπέρνει ψέματα και συκοφαντίες. Καλλιεργεί συνειδητά το μίσος, ώστε να θερίσει με την ησυχία του ζωές. Ήδη οι πρόσφυγες έχουν μπει στο στόχαστρό του. Αλλά δε θα μείνει εκεί. Είναι αχόρταγος. Και έχει μυριάδες πιστούς. Κι εμείς, παιδιά μου, είμαστε τα ιδανικά θύματα. Είμαστε τα αλλόκοτα πλάσματα, που απειλούν -έτσι θα πουν- τις αξίες και τη συνοχή της κοινωνίας». Ο Μάρκο ένιωθε το πτερύγιό του να σαλεύει και να πονάει ελαφρά. Το γνώριζε αυτό το συναίσθημα. Ήταν ο φόβος.

Η δεύτερη χρονιά στο Μυστικό Καταφύγιο προμηνύεται συναρπαστική. Η διεύθυνση του σχολείου έχει επιτρέψει τη χρήση του ίντερνετ και, φυσικά, τα περισσότερα παιδιά λιώνουν μπροστά στις οθόνες. Ο Μάρκο και η Μελίνα, πάλι, βιώνουν κάτι πρωτόγνωρο. Φαινομενικά δεν ταιριάζουν καθόλου. Κι όμως, μια αλλόκοτη έλξη τούς φέρνει όλο και πιο κοντά.

Την ίδια ώρα, στον έξω κόσμο έχει ξυπνήσει ένας παλιός εφιάλτης. Μια οργάνωση, με αρχηγό τον μυστηριώδη Πίτερ Κρούγκερ, σπέρνει μεθοδικά ψέματα και μίσος. Προς το παρόν έχει βάλει στο στόχαστρό της πρόσφυγες και ξένους. Αραγε θα αρκεστεί σ’ αυτούς; Το σκοτάδι ολοένα και απλώνεται. Κάποιοι πρέπει να το σταματήσουν.