Ένας "καταραμένος" ζωγράφος σε μια καταραμένη εποχή, λίγο πριν αφήσει τα εγκόσμια.
Από τον θάλαμο των επειγόντων αναπολεί το παρελθόν του κι όλα όσα τον σημάδεψαν ως άνθρωπο και ως καλλιτέχνη. Έτσι μέσα σε ελάχιστα λεπτά, ίσως και δευτερόλεπτα, βουτηγμένος στον κόσμο των παραισθήσεων... ετοιμάζει 19 πίνακες ζωγραφικής για τη μια και μοναδική, λυτρωτική ίσως, έκθεση και μας διηγείται τέσσερις ιστορίες αντίστασης.
Κάθε πίνακας κι ένα κεφάλαιο, κάθε πίνακας κι ένα σχόλιο για την οικονομική κρίση και τη φτώχεια, για την ανεργία και την αποβιομηχάνιση, για το προσφυγικό και την αλλοτρίωση των ανθρώπων, αλλά και τις επιδιώξεις και τους στόχους της Αριστεράς, που άλλοτε εξελίχθηκαν σε ένδοξες νίκες και άλλοτε σε αδιαφιλονίκητες ήττες.
Με την αμφιβολία να εξουσιάζει κάθε του σκέψη, συνομιλεί με τον άλλο του εαυτό για την στρατευμένη τέχνη, ενώ στέκεται με δέος μπροστά στην ανίκητη δύναμη του φωτός. Τώρα μπροστά του έχει έναν καινούργιο καμβά. Τον λευκό! Πώς θα νικήσει την ουδετερότητά του;
Ένα μολύβι αφήνει το ίχνος του στο λευκό...
Η αρχή... ο θάνατος... η ζωή.