Μάγος ήλιος

Συρρικνώνεται η ψυχή μου στο σκοτάδι
σε νεκρικά ψυχρό, σκληρό κέλυφος
που ραγίζει αχνά στο πρώτο σου χάδι
κι η ψυχή διαχέεται μέσα στο φως

Επουλώνεις κάθε ανίατό της τραύμα
ωσότου αποδρά για να σε συναντήσει
Κάθε ένωσή σας ένα εξαΰλωσης θαύμα
στους αιθέρες το σώμα θα προσελκύσει

Υπόταξες του ηλιοτρόπιου την ύπαρξη
σαν τον μάγο ήλιο που χρόνια με κυβερνούσε
Για να εκπέμπει τη δική σου ζεστή λάμψη
ένα αφοσιωμένο ηλιοτρόπιο του αρκούσε

Τον έκανα να νιώθει ισχυρό σαν εσένα
ζεστό, γεμάτο, αισιόδοξο και ζωντανό
Τώρα έμαθα να στρέφομαι μόνο σε μένα
σαν μοναχικό ηλιοτρόπιο το δειλινό