Ο απομονωμένος στο προσωπικό του περιβάλλον αντιήρωας, μέσα από την διαλεκτική σχέση του ΕΓΩ με το κοινωνικό γίγνεσθαι, αναλύει και αποκαλύπτεται, εστιάζοντας στην περιπέτεια της σκέψης (από τα μακροϊστορικά της μεγέθη, μέχρι την επιρροή της στη «μικρότερη» καθημερινή απόφαση) στους τελευταίους τρεις αιώνες, από τη μια πλευρά, και την προσωπική του εμπλοκή ως ενεργών-ενεργούμενο, από την άλλη.

Κριτική, σαρκαστική κάποιες στιγμές, της σχέσης «ατομικότητα-συλλογικότητα» με όχημα την αυτοέκθεση του «πρωταγωνιστή». Τον προβληματισμό διατρέχει η μελαγχολικά «διασκεδαστική» καθημερινότητά του, ως προβολή των ευρύτερων κύκλων της σκέψης, αλλά και της άγνοιας περί αυτών.