Το βιβλίο αυτό θέτει στο επίκεντρο το πανεπιστήμιο, ως "λόγο" και ως πρακτική, ως θεσμό και ως οργάνωση. Αποτυπώνει τη σταδιακή διαμόρφωση μιας ευρωπαϊκής εκπαιδευτικής πολιτικής και ενός συγκροτημένου λόγου για το πανεπιστήμιο και το πολυπλόκαμο σύστημα διακυβέρνησης της ανώτατης εκπαίδευσης που διαμορφώθηκε σταδιακά μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο.

Το πρώτο μέρος του βιβλίου αναλύει τον μεταβαλλόμενο ρόλο του κράτους ως υποκειμένου, όχι πλέον κυρίαρχου, αλλά ενταγμένου σε περιφερειακές συσπειρώσεις, και τις επιπτώσεις της εξέλιξης αυτής στην πολιτική για την ανώτατη εκπαίδευση. Ερμηνεύει την ευρωπαϊκή πολιτική που αναπτύσσεται μέσα από τις "δίδυμες" Διαδικασίες της Μπολόνια και της Λισαβόνας ως απάντηση στις πιέσεις της παγκοσμιοποίησης και του νεοφιλελευθερισμού.

Το δεύτερο μέρος του βιβλίου εξετάζει τις επιδράσεις της ευρωπαϊκής πάνω στην ελληνική πολιτική, τη διαμόρφωση του θεσμικού πλαισίου της ανώτατης εκπαίδευσης και την πολιτική για τη διασφάλιση της ποιότητας.