Στα τέλη του 19ου και στις αρχές του 20ού αιώνα, ο Αυστριακός Σίγκμουντ Φρόυντ, φυσιολόγος και ψυχίατρος, έθεσε με τις μελέτες του τις βάσεις της ψυχανάλυσης ως θεραπευτικής μεθόδου και έφερε επανάσταση στον τρόπο που ο σύγχρονος άνθρωπος αντιλαμβάνεται έννοιες όπως η συνείδηση και η σεξουαλικότητα.

Στο Πένθος και Μελαγχολία ο Φρόυντ προσπαθεί να ρίξει φως στη φύση της μελαγχολίας. Θεωρώντας το πένθος ως το φυσιολογικό της πρότυπο, προχωρά σε μια συγκριτική μελέτη των δύο αυτών καταστάσεων, υπολογίζοντας τις αποκλίσεις και προσδιορίζοντας τις διαφορές τους.