Ο Αρτό έπαιξε ένα ιδιοφυές παιχνίδι με τη φθορά: Όλες οι φωτογραφίες του που διασώζονται, και που είτε τον εμφανίζουν σαν σταρ του σινεμά στα νεανικά του χρόνια είτε σαν "κομμάτι φθαρμένης γεωλογίας", όπως θα αυτοαποκληθεί αργότερα, κλεισμένος στο ψυχιατρείο, είναι στημένες. Εκμεταλλεύτηκε τη φωτογραφία, το σημαντικότερο ερζάτς του εικοστού αιώνα, προκειμένου να μας οδηγήσει και να μας εγκλωβίσει σε μία και μοναδική παρατήρηση: Κοιτάξτε με πώς ήμουν και πώς έγινα. Και, βέβαια, η χρονική διαφορά ανάμεσα στον Αρτό της άφθαρτης και της φθαρμένης γεωλογίας, αυτού δηλαδή των τριάντα και των πενήντα χρόνων, είναι πολύ μικρή για τόσο θεαματικές μεταβολές στη φωτογραφική του αναπαράσταση.