ΑΝΑΖΗΤΩΝΤΑΣ ΤΑ ΑΙΤΙΑ ΤΗΣ ΑΝΟΔΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΠΤΩΣΗΣ ΤΩΝ ΕΘΝΩΝ

Αν υπάρχει κάποιο δίδαγμα από την ιστορία, είναι ότι αυτές οι κοινωνίες που κατάφεραν να αξιοποιήσουν τη λογιστική ως μέρος της γενικής κουλτούρας τους σημείωσαν ανάπτυξη. Οι δημοκρατικές ιταλικές πόλεις-κράτη όπως η Γένοβα και η Φλωρεντία, η Ολλανδία της χρυσής εποχής και η Βρετανία και η Αμερική του 18ου και 19ου αιώνα ενσωμάτωσαν τη λογιστική στο εκπαιδευτικό τους πρόγραμμα, τη θρησκευτική και ηθική σκέψη, την τέχνη, τη φιλοσοφία και την πολιτική θεωρία.

Στις μέρες μας, τα οικονομικά περιορίστηκαν πολύ συχνά στους σύνθετους αριθμοβόρους υπολογισμούς και στις θεωρίες σχετικά με τα μοντέλα ανθρώπινης συμπεριφοράς ή στους οικονομικούς κύκλους. Και όμως, τα οικονομικά δεν προέκυψαν μόνο ως ένα μαθηματικό πεδίο έρευνας αλλά και ως μια ιστορική μελέτη του πολιτισμού. Ο Γάλλος οικονομολόγος Jean-Baptiste Say αποκαλούσε τα οικονομικά "απλή έκθεση της καθημερινής ζωής του πλούτου" και ο Μαξ Βέμπερ επέμενε στη μελέτη "και της οικονομίας και της κοινωνίας". Πράγματι, αυτές οι κοινωνίες που απέφυγαν καταστροφικούς οικονομικούς απολογισμούς το κατάφεραν θέτοντας τα οικονομικά σε ένα σημαντικό πολιτιστικό πλαίσιο.