Ο Γλάρος γράφτηκε το 1895. Στη σκηνή ανέβηκε για πρώτη φορά το 1896 στην Πετρούπολη. Μια παράσταση που δεν βρήκε ανταπόκριση και χαρακτηρίστηκε ως αποτυχημένη. Αντίθετα δεύτερο ανέβασμα του έργου το 1898, από το Θέατρο Τέχνης της Μόσχας, σε σκηνοθεσία Στανισλάφσκι, στάθηκε ιδιαίτερα επιτυχημένο.

Με τον Γλάρο εγκαινιάζεται η ιδιόρρυθμη σύνθεση του τσεχωφικού δραματικού ή κωμικού θεατρικού έργου. Η μέθοδος που επικρατούσε ως τότε στο γράψιμο των θεατρικών έργων -το ρομαντικό, ηρωικό και μελοδραματικό θέατρο, με την προβολή κύρια ενός ήρωα ή ενός ζεύγους ηρώων στο κέντρο και ο μύθος του έργου να είναι το δράμα τους- παραμερίζεται ριζικά από τον Τσέχωφ και τη θέση του ήρωα παίρνει τώρα μια ομάδα ανθρώπων, μια μικρή κοινωνία, που μοιράζονται στη σκηνική δράση και τα πρόσωπα αυτά δεν είναι ούτε μοναδικά ούτε ηρωικά. Είναι άνθρωποι της καθημερινής ζωής, πολύ οικείοι και γνωστοί σ' εμάς. Και αυτά τα απλά πρόσωπα, με την κοινή καθημερινή τους κουβέντα, έτσι όπως συνδιαλέγονται φυσικά πάνω στη σκηνή, δημιουργούν μια ατμόσφαιρα που μας μαγεύει.