Αν και ήταν παιδί, ακόμη η συγγραφέας, θυμάται πως την προβλημάτιζαν όσα αναφέρονταν στην αθανασία της ψυχής, αλλά και τα σχετικά με τον μύθο Αδάμ και Εύας και το αμάρτημα που αποδίδεται μόνο σε αυτήν, ενώ η πτώση συντελέστηκε από τους Αγγέλους.
Απορροή των προβληματισμών της αυτών είναι τα εσωτερικά κείμενα τα οποία αποφάσισε να δημοσιευθούν σ' αυτό το βιβλίο.

Το γεγονός ότι στην Π. Διαθήκη ο Αδάμ και η Εύα αναφέρονται ως γεννήτορες των Εβραίων δεν την πτόησε, αφ' ενός γιατί διαισθανόταν πως δεν ενσωματώθηκαν τυχαία από τους πεφωτισμένους η Παλαιά και η Καινή Διαθήκη, αφ' ετέρου γιατί στην κοσμογονία του Ησίοδου αναφέρονται οι γίγαντες, τους οποίους ταύτιζε με τους πεπτωκότες Αγγέλους.

Δεν αποκλείει ακόμη και οι Έλληνες να προέρχονται από αντίστοιχους γονείς-γίγαντες της Λευκής φυλής που πρώτη εξαπλώθηκε στην Ευρώπη. Ας θυμηθούμε τον ελληνικό μύθο που αναφέρεται στον Δευκαλίωνα και την Πυρρά, αλλά και όσα αναφέρονται για την ψυχή από τον Πλάτωνα ("Φαίδων"), από τον Αριστοτέλη και άλλους σοφούς Έλληνες φιλοσόφους. Τολμά ακόμη να ισχυριστεί ότι και οι τρεις γνήσιες κύριες φυλές της γης, αποτελούν, στο κοσμικό επίπεδο, την τριαδοποίηση, της Θείας Μονάδος - ΕΝΑ.