Ο αχάριστος εγώ, αυτή και τα παπούτσια της στο κρεβάτι χωρίς έρωτα και μ' ένα πιτόγυρο σε πιάτο. Ριάλιτι. Τουβλάκια ψυχρά, το ένα δίπλα και πάνω στο άλλο. Αποδεκτά αντικείμενα για να δημιουργήσουν έναν τοίχο συμπαγή και όμορφο που θα βλέπουν οι άλλοι και που θα κρύψει εντός του τα ρευστά και άσχημα μυστικά τού εγώ. Βιτρίνα. Πάνω στον τοίχο θα πέφτουν τα φώτα του show και αυτός θα αστράφτει. Και θα είναι εκεί όταν κλείσουν τα φώτα για να μη δει κανείς τι συμβαίνει από πίσω. Να προσφέρει την ασφάλεια απέναντι στην απόρριψη του σαθρού. Να κρατήσει μακριά την αυτοπεποίθηση του συνόλου. Προσωπείο.
Και ύστερα, εάν δεν έχουμε πραγματικό σενάριο να προβάλουμε στη βιτρίνα, δεν πειράζει. Θα παίξουμε επανάληψη. Νούμερα θέλουμε.

Show. Σκοπός του δεν είναι να σ’ αρέσει. Σκοπός του είναι να δεις τον εαυτό σου μέσα του.