Το δεύτερο που έκανε ήταν να πάει μέχρι τη βιβλιοθήκη της μήπως βρει κανένα βιβλίο που να την αποκοιμίσει. Το πρώτο που έπιασε στα χέρια της ήταν η "Νανά" του Ζολά. Το άνοιξε και το έκλεισε. Όχι, δεν ήταν το κατάλληλο βιβλίο για εκείνη την ώρα. Το δεύτερο ήταν η "θεογονία" του Ησιόδου. Το άνοιξε και στις τρεις πρώτες γραμμές διάβασε πως πρώτα έγινε το Χάος κι έπειτα από λίγο η πλατιά Γη κι ο πανέμορφος Έρως. Το έκλεισε και δεν έψαξε για κάτι άλλο. Πλάγιασε κι άρχισε να σκέφτεται τη Μυρτώ. Εκείνη η φίλη της όλο ερωτευμένη με κάποιον ήταν και το διασκέδαζε. Η Μιράντα δεν της έμοιαζε. Δύσκολα έστηνε μια ερωτική σχέση και δυσκολότερα τη χάλαγε.

Μερικές ημέρες αργότερα που κύλησαν από ξάφνιασμα σε ξάφνιασμα, βρήκε στο γραφείο του ο Αλεβίζος ένα φάκελο κι επάνω του ακουμπισμένο ένα στενόμακρο κουτί τυλιγμένο με ασημί κορδέλα. Δε χρειάστηκε πολύ για να καταλάβει πως τούτο το πεσκέσι ήταν της Μιράντας.

'Ανοιξε την κάρτα. Στην τρίτη σελίδα, φιγουράριζαν τα γράμματα της Μιράντας. "Είστε καλός, είστε ευγενικός, είστε νόστιμος, είστε έτοιμος ν' ανοίξετε την καρδιά σας και την αγκαλιά σας σε όλο τον κόσμο, είστε όλα τα καλά του κόσμου, όμως δεν παύετε να είστε το αφεντικό"