ΘΩΡΑΚΙΖΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΜΝΗΜΗ ΜΕ ΑΠΟΔΕΙΞΕΙΣ

Έγραψα το μικρό αυτό πόνημα, θέλοντας να συμβάλω, στο μέτρο των δυνατοτήτων μου, εις την διεργασία της Εθνικής Συλλογικής Μνήμης, για ένα έγκλημα κατά της Ανθρωπότητας, δηλαδή την Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου, της Θράκης και της Μικράς Ασίας, το οποίον έχει παραμείνει ατιμώρητο, κατά παράβαση του Διεθνούς Δικαίου, και του αισθήματος της Δικαιοσύνης, που υπάρχει μέσα στην ψυχή κάθε ανθρώπου.

Όλες οι ιστορίες που καταγράφονται είναι αληθινές, και τις έχω προσαρμόσει στην όλη μυθοπλασία του έργου.

Είμαι από τα Ιδρυτικά Μέλη του Συλλόγου Φίλων του Αρχείου Προσφυγικού Ελληνισμού, και είχα την ευκαιρία να γνωρίσω την Αλήθεια από τις Μαρτυρίες Προσφύγων, καθώς και των Απογόνων τους.

Θεώρησα καθήκον μου, σαν 'Ανθρωπος και σαν Ελληνίδα, να πω την Αλήθεια με την πραγματική της ετυμολογική έννοια Α-ΛΗΘΗ, ώστε να μην παραδοθούν στην λήθη, στην απο-σιώπηση και στην διαστρέβλωση, Ιστορικά Γεγονότα που αφορούν ένα τεράστιο κεφάλαιο της Ιστορίας του Ελληνικού μας Γένους, με τελικό σκοπό να μην επαναληφθούν τέτοια Σφάλματα και τέτοια Εγκλήματα στο μέλλον!

Διετήρησα στην γραφή μου, την Ορθογραφία σύμφωνα με τους κανόνες που έμαθα στο Σχολείο μου. Μία πράξις αντιστάσεως και ένα ύστατο "χαίρε" στην Γλώσσα μου, την οποίαν "μου έδωσαν Ελληνικήν" και την μετέβαλαν εις μιξοβαρβαρικήν!..