Ο γιατρός Benn ήταν σίγουρα ένας έξοχος ανατόμος της ανθρώπινης φύσης. Στον ελάχιστο ελεύθερο χρόνο που διέθετε, φρόντιζε να καταγράφει περιστατικά που τον συγκίνησαν, εντυπώσεις, τσιτάτα από διαβάσματα, και αργότερα, με την χρήση συγκοπτόμενων ρυθμών, να συνθέτει ρίμες και εξαίρετους parlando-μονολόγους, κινούμενος ανάμεσα σε βιταλιστικές θεωρήσεις, απαισιόδοξες απόψεις για το ανθρώπινο γένος και αποφθεγματικές διατυπώσεις.
Επίσης, δε διστάζει καθόλου να θίξει ακόμη και καταξιωμένα πρόσωπα από τον χώρο της διανόησης και της τέχνης: τον Νίτσε, τον Σοπέν, τον Ρέμπραντ. Η συγκεκριμένη ποιητική συλλογή αποτελεί ένα μωσαϊκό εκφραστικών μέσων και λυρικών διαθέσεων όπου εναλλάσσονται αβίαστα ελευθερόστιχα και αυστηρά δομημένα έμμετρα ομοιοκατάληκτα ποιήματα.
Την ίδια αυτή συνταγή των "Στατικών Ποιημάτων", τα οποία πρωτοκυκλοφόρησαν το 1948 από ένα μικρό εκδοτικό οίκο στην Ελβετία, την δοκίμασε ο Benn και στις επόμενες συλλογές του: "Trunkene Flut", "Fragmente", "Destillationen" και "Apreslude".