Πόσο μακριά τεντώνει ένα σχοινάκι; Πόσο ψηλά μπορείς, αλήθεια, να πετάξεις; Και αν πέσεις, ξέρεις πώς να ξανασηκωθείς;
Η Λίζα ήταν "ένα απόμακρο παιδί, σχεδόν αλλοπαρμένο". Στο σχολείο της η διαφορετικότητα ήταν ξένο σώμα. Κάθε μέρα της ήταν ένας αγώνας για προσαρμογή, ένας αγώνας που έχανε, μέχρι εκείνο το βράδυ... Χρόνια μετά, η Λίζα, ενήλικη πια, επιστρέφει στο ίδιο σχολείο μαζί με τον γιο της, αλλά αυτή τη φορά είναι ή νομίζει ότι είναι δυνατή, θα συναντήσει τους παλιούς της "αντιπάλους", αλλά και εκείνο το πρόσωπο που τη βοήθησε να "σηκωθεί".
Ο μύθος της Σταχτοπούτας διαβασμένος ανάποδα ή η αναζήτηση της πιο υπερεκτιμημένης (;) προσδοκίας. Της συγχώρεσης, των άλλων, του εαυτού μας.