Με απασχόλησε αρκετό καιρό η σκέψη του τίτλου στο βιβλίο που κρατάτε στα χέρια σας. Είχα αποφασίσει για το πρώτο μισό. Θα ήταν αφιερωμένο στην προφορική ιστορία, μια και ένιωθα πως αυτό το βιβλίο θα απεικόνιζε την επιστημονική μου πορεία, που αποτελείται από πολλά καγκέλια-στροφές, με αφήνουν αδιάφορο οι μεγάλες ευθείες.

Με κάνουν να βαριέμαι. Αντίθετα, είναι ακράδαντη η πεποίθησή μου πως η ομορφιά της ζωής βρίσκεται στα καγκέλια, που προκαλούν ίλιγγο αλλά και ενδιαφέρον για κάτι που μπορεί να μην είναι χειροπιαστό αλλά που μπορεί να εμφανιστεί στην επόμενη στροφή. Το πρώτο μισό, λοιπόν, του τίτλου, ονομάζεται προφορική ιστορία, γιατί αυτή η καινούρια επιστήμη αποτέλεσε μια από τις βασικές μου ανησυχίες. Το δεύτερο μισό είναι αφιερωμένο στις λαϊκές μυθολογίες, ένα είδος προφορικής ιστορίας. Είναι μια οφειλή τον πρωτοπόρο Νικόλαο Πολίτη αλλά και μια πρόταση για απεγκλωβισμό από την ταξινομητική λογική. Αντιμετωπίζεται ο πολιτισμός ως μια ολότητα, όπου οι χρονικές και χωρικές τομές αφορούν μόνο τους ερευνητές και όχι τα πολιτισμικά φαινόμενα. Συμπεριλαμβάνονται κείμενα για τη μνήμη, τον Εμφύλιο, τις σιωπές και τις αποσιωπήσεις, για τα πολιτισμικά τραύματα, την οργάνωση και την κοινωνικοποίηση του χώρου, τις θρησκευτικές πρακτικές, την ομορφιά και τον πόνο στα δημοτικά τραγούδια, τα αινιγματο-ανέκδοτα.