Σε καιρούς επουσιώδεις τα «Ουσιαστικά» παλεύουν να επιδείξουν, να υποδείξουν, να καταδείξουν, να αναδείξουν. Μάχονται να ορίσουν και να οριστούν. Να απαντήσουν και να απαντηθούν. Να αποκαλύψουν και να αποκαλυφθούν.

Ουσιαστικά, υμνούν τον αιώνιο Έρωτα και τον αιώνιο Θάνατο, τον 'Ανθρωπο του Θεού και το Θεό του Ανθρώπου, την απουσία της Ύπαρξης και την παρουσία της Ανυπαρξίας. Τα Πουθενά και Τίποτα, τα Παντού και Όλα.

Σε μία εποχή αν-ούσια, τα «Ουσιαστικά» συνουσιώνονται φιλοσοφώντας. Μήπως κατορθώσουν, τελικά, να βρουν και πάλι τη χαμένη της Ουσία.