Η μελέτη ερευνά μονογραφικά την νομική αιτία ως στοιχείο που κατά το άρθρο 324 ΚΠολΔ συγκαθορίζει τα αντικειμενικά όρια του δεδικασμένου.

Η κρισιμότητα της νομικής αιτίας έχει εντοπιστεί ιδίως στην περίπτωση τηςσυρροής αξιώσεων, ειδικότερα δε όταν το δικαστήριο απορρίπτει τελεσιδίκως την αγωγή, παραλείποντας (εσφαλμένα) να εξετάσει τους υποβληθέντες ισχυρισμούς υφ’ όλες τις πιθανές νομικές τους θεμελιώσεις. Μπορεί τότε ο ενάγων να επανέλθει με τους ίδιους πραγματικούς ισχυρισμούς, χωρίς να εμποδίζεται από το δεδικασμένο της απορριπτικής απόφασης, αφού αυτή παρέλειψε να εξετάσει κάποια νομική αιτία; Και: Είναι πειστική η αντίθετη θέση ότι μη εξετασθείσες νομικές αιτίες έχουν απορριφθεί σιωπηρώς;

Στην μελέτη ελέγχονται κριτικά ακριβώς αυτά τα κεντρικά ερωτήματα, ως και άλλα, αμέσως συναφή. Παρουσιάζονται αναλυτικά οι νομολογιακές θέσεις και ερευνάται τόσο το ιστορικό υπόβαθρο όσο και το δικαιοσυγκριτικό περιβάλλον του άρθρου 324 ΚΠολΔ. Περαιτέρω εξετάζεται γενικότερα το φαινόμενο απόκλισης μεταξύ αντικειμένου δίκης και αντικειμένου απόφασης και αναδεικνύεται η σημασία της νομικής αιτίας και σε άλλες περιπτώσεις αστοχίας του υπαγωγικού συλλογισμού της δικαστικής απόφασης, πέραν αυτής επί συρροής αξιώσεων.