Όποιος πιστεύει σε λογικές αυτοφυίας και αυτοευφυίας, πλανάται. Η δημιουργία και η πορεία μας μέσα στο χρόνο, δεν είναι παρά ένα ατελείωτο «ταξίδι» συγκεκριμένων και συγκεχυμένων γονιδίων.
Μόνο έτσι μπορούσα να εξηγήσω τη λατρεία μου για τη θάλασσα (Ναύτης σε Βαριά Φανέλα).
Το θέαμα ήταν ξεκαρδιστικό! Σουρεαλιστική απεικόνιση ενδεούς πόρνης του Νότου! «Πριν την εκτέλεση, θέλουν να γελοιοποιήσουν και να ταπεινώσουν τον περήφανο τρομοκράτη που έχω μέσα μου», σκέφτηκα, «αλλά από την άλλη, γελοιοποιούμαι και εγώ» (Ο Τρομοκράτης Μέσα μου).
Ήμουν γεννημένος για να καταστρέφω ωραίες εικόνες, όχι για να τις φτιάχνω! Έπρεπε να συμφιλιωθώ με την ιδέα ότι στον τομέα αυτόν ακόμη και το «τίποτα», ήταν συχνά ο «τακτικός στόλος» ενώ εγώ το «πειρατικό ασκέρι» πάντα! (Όριο Ηλικίας).

Τρία διηγήματα λοξής και περιπαικτικής ματιάς σε δυσχερείς περιστάσεις του βίου ή αλλιώς πώς ο αυτοσαρκασμός και η σκωπτική διάθεση ανάγεται σε δραστική μέθοδο υπονόμευσης αυτών.