Τα Μικρασιατικά μου περιέχουν ενότητες για την νεώτερη ιστορία και τον πολιτισμό της Μικρασίας και ειδικότερα για την Ερυθραία, την Φώκαια, τις πόλεις των επτά εκκλησιών της Αποκάλυψης και άλλες πόλεις των δυτικών μικρασιατικών παραλίων, των οποίων ο συγγραφεύς μελέτησε την μορφή τους ως το 1922, αλλά και αυτήν των πρώτων δεκαετιών του 21ου αι. Αναφέρονται, ωσαύτως, η Σμύρνη του Διαφωτισμού, οι περιηγητές του 19ου αι., η εκπαιδευτική δραστηριότητα Μικρασιατών και Θρακιωτών διδασκάλων σε πόλεις-κέντρα της Μ. Ασίας και της Θράκης.

Το βιβλίο αφήνει μία πικρή γεύση για την Μικρασιατική Καταστροφή, τους ηρωισμούς των στρατιωτών μας στα πεδία των μαχών, τα πάθη του Διχασμού, την οδυνηρή αιχμαλωσία, το κατόρθωμα του στρατηγού Αθ. Φράγκου να περισώσει ό, τι μπορούσε κατά την οπισθοχώρηση. Περιγράφεται η τραγωδία των Ρωμηών της Μ. Ασίας στην προκυμαία της Σμύρνης, η βοήθεια των ολίγων ξένων προς αυτούς και η αδιαφορία των "συμμάχων" για την τύχη των δυστυχισμένων προσφύγων. Και τέλος, οι προσφυγογειτονιές που αυτοί δημιούργησαν στην Θεσσαλονίκη.