«Εγώ όταν είσαι μέσα μου νιώθω να εισέρχομαι στον πυρήνα του στροβιλισμού σου, τον βλέπω, τον αισθάνομαι, μετρώ τους κτύπους της καρδιάς και τους παλμούς του αίματος στις φλέβες, οι φλέβες σου είναι διάφανες, ανάγλυφες, σχεδόν τρομαχτικές, ο κτύπος ασταμάτητος, γρήγορος και σταθερός σαν μηχανής, ο επιστημονικός ορθολογισμός σου αποτυπώνεται στο ίδιο σου το σώμα, εκπέμπεται από αυτό. Είμαστε αντίθετοι πόλοι, αλλά αυτό μπορεί να είναι που μας έλκει τελικά, είσαι η βία, είσαι η σκληρή πραγματικότητα, είσαι ο θάνατος που έρχεται νομοτελειακά, το φάντασμα των Χριστουγέννων που αποκαλύπτει τη σκληρότητα του μέλλοντος χωρίς να δείχνει οίκτο, είσαι αμείλικτος, κατεδαφιστικός. Με κάνεις να τρομάζω».