Όσο η συνάντηση της κοκκινοσκουφίτσας με τον λύκο-θάνατο μοιάζει αναπόφευκτη, άλλο τόσο αναμενόμενη είναι η ανάστασή της, γράφει στο ποίημά της «Στο ντιβάνι» η Μαρία Λάτσαρη ιχνηλατώντας μεν τα βήματά της στα γνώριμα μονοπάτια της ύπαρξης, του έρωτα, των γονεϊκών σχέσεων, της ζωής και του θανάτου, αναδεικνύοντάς τα όμως μέσα από μια ώριμη, σαφή, γεμάτη εικόνες, εικαστικά ταμπλό, αλλά κατ' οικονομία, ακρίβεια κι αισθαντικότητα βιωμένη ποίηση.

Το βιβλίο χωρίζεται σε τρεις ενότητες «Συγγένειες», «Πρόσωπα του έρωτα», «Αποχωρισμοί» με τα ποιήματα κατανεμημένα αναλόγως δίχως ωστόσο να αποκλείεται ο διάλογος μεταξύ των ενοτήτων. Η ζωγραφική είναι η τέχνη που απαντάται συχνότερα και διαλέγεται, άλλοτε κυριολεκτικά κι άλλοτε μεταφορικά, με τα ποιήματα της συλλογής.