Η ΤΕΧΝΗ ΚΑΙ ΟΙ ΤΕΧΝΙΚΕΣ ΤΗΣ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΑΚΗΣ ΓΡΑΦΗΣ

Τα Μυστικά του συρταριού είναι μια ανθολογία ημερολογιακών εγγραφών, από τις πρώτες στιγμές της ανάδυσης του είδους (εμβληματικός πρωτουργός ο Βρετανός Σάμιουελ Πέπυς, που άρχισε να κρατάει ημερολόγιο την Πρωτοχρονιά του 1660) ως τη μεγάλη του έκρηξη, τον 20ό αιώνα (Κάφκα, Γουλφ, Αναΐς Νιν, Μαξ Φρις, Β. Γκομπρόβιτς, Σύλβια Πλαθ).

Ανθολογούνται εκατόν τριάντα δεινοί ημερολογιογράφοι, συγγραφείς, μουσικοί, εικαστικοί καλλιτέχνες, στοχαστές και απλοί καθημερινοί άνθρωποι, που στράφηκαν στη μοναξιά της καρδιάς τους, ανέπτυξαν την ιδέα της πραγμάτωσης του εαυτού, εξωτερίκευσαν το εσωτερικό βάθος, διατράνωσαν την ιδιαιτερότητά του και διεκδίκησαν την αναγνώρισή της - ακόμη και ως εγγραφής σε ένα μυστικό τετράδιο. Ίσως αναρωτιέται, βέβαια, κανείς τι νόημα έχει μια τέτοια ανθολογία σε καιρούς που παρατηρείται μια άνευ προηγουμένου διάχυση αυθιστορήσεων, μια ανεξέλεγκτη εξάπλωση του λόγου περί εαυτού, όχι πια στις σελίδες ενός επτασφράγιστου τετραδίου, αλλά στην οθόνη του υπολογιστή. Μα για να δούμε πώς συνδιαλεγόταν κανείς με τα φαντάσματα και τους καημούς του, πριν αποφασίσει να κατοικήσει σε γυάλινο σπίτι, τι αποσιωπούσε δημοσίως και τι εκμυστηρευόταν ιδιωτικώς, προτού τα όρια ανάμεσα στη δημόσια και στην ιδιωτική σφαίρα, στο μέσα και στο έξω, στο υποκείμενο και στο αντικείμενο γίνουν ρευστά και εναλλάξιμα, φέρνοντας στον νου την τοπολογία της λωρίδας του Μέμπιους. Και σίγουρα προς συνηγορία του αινίγματος - αυτού που είναι κάθε ανθρώπινος βίος.