Το αντικείμενο της έρευνας και της ευαισθησίας της Σταυρούλας Τσούπρου είναι η συγκριτική επιστημολογική εντρύφηση στον χώρο τής μεταφρασεολογίας και των διακειμενικών ανασκαφών. Από τη μια, η σύγκριση λογοτεχνικών κειμένων, συγγραφέων, υφών, ειδών και μορφών αποδεικνύει το εύρος αλλά και την ευρηματικότητα του μελετητή και, από την άλλη, τον έλεγχο ενός ευρέος φάσματος λογοτεχνικής ύλης.

Το φάσμα δεν διατρέχει μόνο το διάνυσμα από τον Παπαδιαμάντη στον Θ. Βαλτινό ή από τον Σαίξπηρ, τον Χέρμαν Μέλβιλ στον Αραγκόν, αλλά ελίσσεται ανάμεσα στην ηθογραφία, την υπερρεαλιστική ποίηση, τον συμβολισμό, τον ρεαλισμό και τον νατουραλισμό.

Σαν τους παραδοσιακούς ραβδοσκόπους ή σαν τους σύγχρονους ανιχνευτές Γκάιγκερ, η Τσούπρου εντοπίζει φλέβες χρυσού και άλλα σπάνια μέταλλα του λογοτεχνικού υπεδάφους.