Αυτή η εκπληκτικά πρώιμη όσο και ρηξικέλευθη κριτική απόρριψη της μαρξικής θεωρίας καθώς και του πρώτου της βλαστού, της σοσιαλδημοκρατίας, από τον εν πολλοίς λησμονημένο αναρχικό επαναστάτη και ουμανιστή Πιερ Ράμους -φιλολογικό ψευδώνυμο του Αυστριακού Ρούντολφ Γκρόσμαν- γράφτηκε εν μέσω του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, το 1916, και εκδόθηκε τρία χρόνια μετά. Η εγκαθίδρυση της λενινιστικής και της μουσολινικής δικτατορίας ώθησε τον Ράμους να επανεκδώσει το έργο του το 1926 -η παρούσα ελληνική μετάφραση βασίζεται σε αυτή τη δεύτερη έκδοση-, συμπληρώνοντάς το με την κριτική των δύο άλλων βλαστών του μαρξισμού, του μπολσεβικισμού και του φασισμού, οι οποίοι ωστόσο, όπως λέει ο ίδιος, «αποτελούν απλώς διαφορετικά ονόματα των σταδίων της ακατάσχετης αυτοδιάλυσης του μαρξισμού, μια αυτοδιάλυση που έχει ως σκοπό τόσο τη σωτηρία του σοσιαλισμού και του προλεταριάτου όσο επίσης και την απελευθέρωση της ανθρωπότητας».