Η Μαρία Βαγενά υιοθετήθηκε στην τρυφερή ηλικία των δύο χρόνων. Μεγαλώνοντας σ' ένα πολύ αυστηρό περιβάλλον, ονειρευόταν να αποκτήσει κάποτε δική της οικογένεια και να δώσει στα παιδιά της την αγάπη, τη θαλπωρή και την ασφάλεια που η ίδια δεν είχε νιώσει ποτέ. Ύστερα από περιπλανήσεις και ατυχείς σχέσεις πίστεψε πως βρήκε τον άνθρωπο που θα της πρόσφερε όσα είχε στερηθεί. Αλλά είχε κάνει λάθος για άλλη μια φορά. Το χαμόγελο αντικαταστάθηκε σύντομα από το κλάμα και το χάδι από την κάθε μορφής βία. Οι στιγμές που έζησε είναι βγαλμένες από ταινία τρόμου, αλλά δυστυχώς, η ιστορία αυτή είναι πέρα για πέρα αληθινή.

Το νέο μυθιστόρημα της Μελίνας Τούντα διαβάζεται με κομμένη την ανάσα από την πρώτη μέχρι και την τελευταία σελίδα και καθηλώνει με τις συνεχείς ανατροπές του.