Ο συνθέτης Στέφανος Κόκκαλης ανήκει στην κατηγορία των δημιουργικών ανθρώπων που δεν αρκούνται μόνο στην τέχνη που γνωρίζουν πολύ καλά. Είναι ένας διφυής καλλιτέχνης, όπως και αρκετοί άλλοι, που ασκεί παράλληλες δραστηριότητες, εξίσου δημιουργικές. Το δεύτερο βιβλίο του, "Η ζωή τόσα πολλά", περιλαμβάνει κείμενα του 2016 από την αρθρογραφία του, κάνοντας focus σε θέματα της τρέχουσας καθημερινότητας από την οπτική ενός καλλιτέχνη.

Ανήκω ατή γενιά που μύρισε πασχαλιά και το θυμάται...
Ανήκω στη γενιά που έπαιξε στην αλάνα και στα χώματα μέχρι αργά το βράδυ, το καλοκαίρι...
Ανήκω στη γενιά που ερωτεύτηκε...
Ανήκω στη γενιά που τα όνειρα είχαν πιθανότητες να πραγματοποιηθούν...
Ανήκω στη γενιά του φίλου και της "μπέσας"...
Ανήκω στη γενιά που κοιμήθηκε ακούγοντας ραδιόφωνο το βράδυ, κάτω από το μαξιλάρι...
Ανήκω στη γενιά που κάποτε προσευχήθηκε...
Ανήκω στη γενιά που ο θεός δεν σκότωνε...
Και ακόμα...
Ανήκω στη γενιά που εργάστηκε...
Ανήκω στη γενιά που πληρώθηκε...
Ανήκω στη γενιά που η λέξη ελπίδα είχε πραγματικό αντίκρισμα στην ελπίδα...
Ανήκω στη γενιά που ανήκετε και όλοι εσείς που με καταστρέψατε...
Ανήκω στη γενιά που οι πονηροί ήταν λιγότεροι και χειρότεροι...
Ανήκω στη γενιά που έμαθε τις επόμενες να ζουν από τα έτοιμα και τα κλεμμένα...
Ανήκω στη γενιά της "οικουμενικής" μίζας...
Ανήκω στη γενιά που ακόμα απορώ...
Ανήκω στη γενιά που τραγούδησε πραγματικό τραγούδι...
Ανήκω στη γενιά που έκλαψε από πραγματική απώλεια...
Ανήκω στη γενιά που γέλασε από πραγματικό αστείο...
Ανήκω στη γενιά που ανήκετε κι εσείς που με προδώσατε...
Ανήκω στη γενιά που με μάθατε να ψηφίζω πορτοφόλια και όχι ιδέες...
Είμαι Έλληνας...
Είμαι μισός Περικλής και μισός Εφιάλτης...
Είμαι φτιαγμένος από τα υλικά του Αισώπου και του Βυζαντίου...
Έχω τον λόγο του Αριστοφάνη και τη σοφία του Πλάτωνα...
Αλλά είμαι πάντα δύο... και αυτό με ακολουθεί μέχρι σήμερα...
Ικανότητα και ανικανότητα παρέα...
Εξυπνάδα και πονηριά μαζί...
Αγάπη και μίσος δίπλα δίπλα...
Η επιπολαιότητα της ανωτερότητας που σου δίνει η έμπνευση και η δημιουργία...
Πόσο φως σας δώσαμε για να μας κάψετε άραγε...;