Ο ΠΑΟΚ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΜΟΥ

Είναι περασμένα μεσάνυχτα και δεν έχω καμιά όρεξη να πάω για ύπνο... Ανοίγω το video και βλέπω ξεχασμένο έναν αγώνα μπάσκετ. Κουρνιασμένος όπως ήμουν στην πολυθρόνα μου, ακούω τις ιαχές και βλέπω τον ανεπανάληπτο και μοναδικό στον κόσμο παλμό της κερκίδας των οπαδών μας. Ήταν ο αγώνας κυπέλλου κυπελλούχων Ευρώπης στο Patinoire des Vernets της Γενεύης της 26ης Μαρτίου 1991, όταν κατακτούσαμε τον πρώτο ευρωπαϊκό μας τίτλο. Ανατριχιάζω, και αμέσως συνειδητοποιώ πως την ημέρα εκείνη ήμουν κι εγώ εκεί με αποτέλεσμα να μην μπορώ να συγκρατήσω τη συγκίνησή μου.

Η σκέψη μου τρέχει στην πρώτη μέρα που η καρδιά μου σκίρτησε για τον ΠΑΟΚ. Το δάκρυ τρέχει αυθόρμητα. Στην πρώτη μέρα μου στον ΠΑΟΚ. Και σαν αστραπές περνούν από την σκέψη μου οι στιγμές που έζησα. Περνάει σαν κινηματογραφική ταινία η διαδρομή μου.

Η ιστορία γράφεται από ανθρώπους. Διάσημους, άσημους δεν έχει σημασία. Γράφεται καθημερινά από εμάς τους ίδιους. Όταν αποφάσισα να γράψω, δεν ένιωθα ότι θα έγραφα την ιστορία του ΠΑΟΚ. Δεν είμαι ιστορικός. Ένιωθα ότι κατέγραψα με τα μάτια της ψυχής μου θριάμβους, απογοητεύσεις, ίντριγκες, νίκες, ήττες. Είναι τα αχνάρια μιας ΠΑΟΚτσίδικης ζωής. Είναι ο ΠΑΟΚ της καρδιάς μου...

Είμαι κομμάτι της σύγχρονης ιστορίας του ΠΑΟΚ. Την έζησα, την βίωσα, την απόλαυσα για πάνω από μια 25ετία. Με γέμισε με περηφάνια, με συνεπήρε και με κρατούσε από το χέρι και με καθοδηγούσε. Έδωσα την ψυχή μου, αφιέρωσα την ζωή μου και αφέθηκα ψυχή τε και σώματι χωρίς όρια. ΠΑΟΚ. Κερδίζει την καρδιά σου, μπαίνει στην ψυχή σου και σε αγκαλιάζει με ένα πάθος που σε μεθάει μέχρι ασφυξίας.