Το 1923 εκδικάστηκε στο Πρωτοδικείο του Βερολίνου μια υπόθεση φαρμακείας, η οποία πολύ γρήγορα τράβηξε τα φώτα του Τύπου της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης: Η 22χρονη Έλλη Κλάιν κατηγορείται ότι δηλητηρίασε τον άντρα της με αρσενικό. Επιπλέον, ύποπτη θεωρείται για απόπειρα δολοφονίας του άντρα της, αλλά και για συνέργεια στη δολοφονία του συζύγου της Έλλης, η φίλη της, Μαρκαρέτε Νέμπε.

Η όμορφη ξανθιά Έλλη ζει ήδη δύο χρόνια στο Βερολίνο όταν παντρεύεται με τον ξυλουργό Λινκ, ο οποίος στην αρχή μοιάζει διαφορετικός από όσους είχε γνωρίσει μέχρι τότε, αλλά σύντομα αποδεικνύεται εξαιρετικά βίαιος. Την κακοποιεί συστηματικά. Η Έλλη καταφεύγει στο πατρικό της, σπρωγμένη όμως από τους γονείς της ξαναγυρίζει κοντά του, πράγμα που αποδεικνύεται μεγάλο λάθος: ο άντρας της γίνεται όλο και πιο βίαιος, η συμπεριφορά του όλο και πιο αποκλίνουσα. Στο μεταξύ η Έλλη γνωρίζει τη Μαρκαρέτε, συνδέονται φιλικά, νιώθουν να τις ενώνει η ίδια μοίρα, στην πραγματικότητα βρίσκουν καταφύγιο η μία στην άλλη, αποφασίζοντας τελικά να δολοφονήσουν τους άντρες τους με αρσενικό.

Μια νεαρή γυναίκα δολοφονεί τον άντρα της μαζί με τη φίλη της. Τι ήταν αυτό πού την ώθησε σε μια τέτοια πράξη; Ποια ήταν τα κίνητρα για μια τέτοια απόφαση; Ο Ντέμπλιν αφηγείται με παραστατικότητα ένα από τα πιο γνωστά εγκλήματα της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης, μετατρέποντας συγχρόνως τη θρυλική ιστορία της φαρμακείας σε ένα εξαιρετικό λογοτεχνικό κείμενο.

Η αριστοτεχνική σύνθεση μυθοπλασίας και πραγματικότητας, η αντικειμενική έκθεση των γεγονότων και η δραματική περιγραφή, κυρίως όμως η αφηγηματική ανατροπή κάθε απόλυτης δικαστικής απόφασης καθιστούν το αφήγημα του Γερμανού συγγραφέα-ψυχιάτρου Αλφρεντ Ντέμπλιν ένα πραγματικό υπόδειγμα αστυνομικής λογοτεχνίας, του οποίου η θεματική και αισθητική επικαιρότητα παραμένει αναλλοίωτη.