«Αθεράπευτα ερΩτευμένη». Θέλει και το «παλεύει» να γίνει ύμνος στη γυναίκα. Αποκλειστικά και μόνον για την γυναίκα γυναίκα. Και γιατί όχι; Και για εκείνους που αγαπούν την γυναίκα ΓΥΝΑΙΚΑ... Κι ύστερα;
Οι άντρες άντρες που πρέπει να είναι άντρες, αρκεί να θέλουν και να μπορούν να είναι άντρες. Και πριν την φύση τους και τις παροχές της σε αυτούς να είναι κύριοι. Ή μήπως...ΚΥΡΙΟΙ; Τα τελευταία χρόνια, τα πεζά Ελληνικά, ή τα άλλα Ελληνικά τα δήθεν και τάχα Ελληνικά, τελείωσαν τα ...κεφαλαία!
Δεν χρειάζεται το τονισμένο γράμμα για να τονίσει την υπόσταση, του μέσα του ανθρώπου. Εκεί θέλει το κεφαλαίο σε πλήρη ερμηνεία. Ειδ’ άλλως η ερμηνεία των λέξεων παραμένει ερμηνεία. Η Μελίνα γυναίκα ΓΥΝΑΙΚΑ κι ο ’λκης άντρας που προσπαθεί να είναι ΑΝΤΡΑΣ και ΚΥΡΙΟΣ. Δυο άνθρωποι αθεράπευτα ερωτευμένοι; Εκείνη είναι σίγουρα «Αθεράπευτα ερΩτευμένη». Εκείνος όμως είναι αθεράπευτα ...αθεράπευτος!
Κι εκείνη του τραγουδά...
«Ίσως κάποτε να καταλάβεις
Πόσο σε αγάπησα.
Όταν φύγω κι η καρδιά ματώσει
Τότε θα με θυμηθείς...
Τότε όμως δε θα μ' έχεις
Κι απ' τον πόνο δεν θ' αντέχεις
Θα ΄ρθει κι η σειρά σου
Να μ' αναζητάς».