Τι είναι χρόνος; Είναι κάτι πραγματικό ή μια ψευδαίσθηση που θα τελειώσει μόλις παύσει κάθε είδους «αλλαγή» στο Σύμπαν μας; Ο χρόνος υπάρχει ή αναδύεται από έναν άχρονο Κόσμο; Σκεφτόμαστε και δρούμε «εντός» ή «εκτός» χρόνου; Ζούμε σε ένα σύμπαν Μπόλτσμαν ή σε ένα σύμπαν Λάιμπνιτς; Ελεύθερη βούληση ή μοίρα; Αλλαγή ή αιωνιότητα; Ατομικότητα ή ομοιομορφία; ’ραγε, οι φυσικοί νόμοι είναι αδήριτοι και διαχρονικοί ή εξελίσσονται στον χρόνο, στο πλαίσιο μιας κοσμολογικής φυσικής επιλογής;

Τέτοιου είδους αντινομίες θέτει -και απαντά- ο διαπρεπής θεωρητικός φυσικός Λι Σμόλιν. Επαναπροσδιορίζει τη φυσική και αμφισβητεί ευθέως τον Αϊνστάιν που θεωρούσε τον χρόνο επουσιώδη για την περιγραφή του Κόσμου.

«Παλαιότερα υιοθετούσα την πλασματική φύση του χρόνου. Λαχταρούσα ν' αλλάξω τον χρονοδέσμιο κόσμο του ανθρώπου με έναν κόσμο καθαρής και άχρονης μαθηματικής αλήθειας. Σήμερα, βρίσκομαι στην αντίπερα όχθη: τίποτε απ' όσα γνωρίζουμε ή βιώνουμε δεν πλησιάζει περισσότερο στην καρδιά της φύσης απ' όσο η πραγματικότητα της ύπαρξης του χρόνου.

Η αιτία γι' αυτή τη λυτρωτική άρνηση στην επιστημονική ορθοδοξία βρίσκεται στις πρόσφατες εξελίξεις της κοσμολογίας. Η επόμενη επανάσταση στη θεωρητική φυσική είναι "προ των πυλών". Το κλειδί για το νόημα της κβαντικής θεωρίας και της ενοποίησής της με τον χώρο, τον χρόνο, τη βαρύτητα και την κοσμολογία, κρύβεται στην έννοια του χρόνου. Για να κατανοήσουμε την εικόνα του Σύμπαντος, όπως μας αποκαλύπτεται, πρέπει να ενστερνιστούμε την πραγματικότητα στην ύπαρξη του χρόνου με έναν νέο τρόπο. Αυτό εννοώ λέγοντας ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ του Χρόνου».