ΡΟΖΕ ΣΑΡΤΙΕ: Μου φαίνεται ότι το σχέδιό σου είναι να δώσεις εργαλεία που θα επιτρέπουν την αποδιάρθρωση των μηχανισμών κυριαρχίας, οι οποίοι λειτουργούν σαν διαχωρισμοί φυσικοί, κανονικοί, προγονικοί, πράγμα που, πιστεύω, είναι μάλλον αντίθετο στη στερεότυπη εικόνα που έχει δημιουργηθεί για το έργο σου, το οποίο αντιμετωπίζεται σαν να αποκαλύπτει περιορισμούς που συντρίβουν τα άτομα χωρίς να τους παραχωρούν καμία θέση.

ΠΙΕΡ ΜΠΟΥΡΝΤΙΕ: Αν ήθελα να απαντήσω με μια φράση σ’ αυτό που είπες, θα έλεγα: γεννιόμαστε προκαθορισμένοι και έχουμε μια μικρή ευκαιρία να καταλήξουμε ελεύθεροι. Καταλογίζω σ' εκείνους που επικαλούνται υπερβολικά την ελευθερία, το υποκείμενο, το άτομο κτλ. ότι εγκλωβίζουν τους κοινωνικούς δρώντες στην ψευδαίσθηση της ελευθερίας, δηλαδή σε έναν από τους δρόμους μέσω των οποίων εφαρμόζεται ο ντετερμινισμός. Μόνο υπό τον όρο να οικειοποιηθούμε τα εργαλεία σκέψης, καθώς και τα αντικείμενα σκέψης που προσλαμβάνουμε, μπορούμε να γίνουμε κάπως το υποκείμενο των σκέψεών μας υπό τον όρο, μεταξύ άλλων, να επανοικειοποιηθούμε τη γνώση των ντετερμινισμών.

Το 1988, ο ιστορικός Ροζέ Σαρτιέ κάλεσε τον κοινωνιολόγο Πιερ Μπουρντιέ στον ραδιοφωνικό σταθμό France Culture για μια σειρά πέντε συνεντεύξεων, που αυτό το βιβλίο αναπαράγει και αποκαθιστά μέσα στο διανοητικό και πολιτικό συγκείμενό τους. Σ' έναν διάλογο όπου φανερώνονται ταυτοχρόνως η σύγκλισή τους και η σαφής συνείδηση των διαφορών τους, ο κοινωνιολόγος και ο ιστορικός αντιπαραβάλλουν τις δύο επιστήμες τους και τους αντίστοιχους ρόλους τους στην κοινωνία.

«Η αξία αυτού του μικρού βιβλίου έγκειται, νομίζω, στο ότι συλλαμβάνει μέσα από τη ζωντάνια του διαλόγου τον τρόπο σκέψης του Μπουρντιέ, απελευθερώνοντάς τον από ό,τι ενίοτε τον καλύπτει, είτε είναι το επιβλητικό κύρος που προσδίδει η έδρα του στο College de France είτε οι πολεμικές διαμάχες του κοινωνιολόγου που εμπλέκεται στην εποχή του». από τον πρόλογο του Ρ. Σ.